شاید در نگاه نخست کسی باور نکند که پوست حیواناتی همچون گاو طی فرایندی تبدیل به محصولاتی شود که امروزه یکی از پُرسودترین تجارت‌های حال حاضر دنیا در عرصه پوشاک، البسه و برخی اقلام مصرفی را به خود اختصاص می‌دهد. صرفنظر از فرایند «دباغی»؛ یعنی آماده‌سازی پوست حیوان با استفاده از ماشین‌آلات صنعتی و به کار بردن برخی مواد شیمیایی  که منجر به تولید چرم می‌شود، مرحله‌ای موسوم به «سراجی» آن هم به شکل سنتی از جمله امکاناتی است که ایرانیان از دیرباز با اشتغال در مشاغل مرتبط با آن، ذوق و هنر خود را به منصه ظهور رسانده و می‌رسانند. در حقیقت آنچه که چرم حاصل از پوست حیوان را تبدیل به یکی از اقلام مصرفی مورد نیاز زندگی ما می‌کند، سراجی یا چرم‌دوزی است که با وجود جایگزین‌هایی نوعاً مصنوعی همچنان اصالت خود را حفظ کرده است و کمتر کسی را می‌توان سراغ گرفت که چشم بر محصولات چرمی پوشانده و رو به جایگزین‌های مصنوعی و اغلب بی‌کیفیت آن بیاورد. در این حوزه کارِ دست و استفاده از شیوه‌های سنتی در زمینه چرم‌دوزی همچنان حرف نخست را می‌زند و قطعاً بارها شنیده‌اید که ترجیح خریداران به تهیه کفش چرمی دست‌دوز است تا محصولی که با استفاده از ماشین‌آلات دوخت و دوز، تولید شده باشند.

با این حال نباید از نظر دور داشت که حساسیت موجود در زمینه چرم دست‌دوز و وقت و زمانی که تولید یک محصولات تمام جرم به خود اختصاص می‌دهد بر قیمت تمام شده این محصولات افزوده و موجب می‌شود تا اینگونه محصولات اغلب تبدیل به کالایی لوکس با قیمتی بالا شوند.

چرم دوزی یا همان سِراجی سُنتی، هنر و صنعتی است که هنرمند (سِراج) بر اساس الگو و ماکت با دوخت دستی به خلق مصنوعات چرمی مختلفی همچون انواع کیف، کفش، کمربند، قلمدان و ... می پردازد. همانطور که گفته شد چرم ماده اصلی برای تولیدات در این رشته هنری بوده و تاریخچه استفاده از آن در تولید مصنوعات مختلف به پیش از هنر و صنعت ریسندگی، بافندگی و نساجی باز می گردد.

انسان های اولیه اغلب شکارچی بودند و برای پوشاندن بدن خود از پوست حیوانات شکار شده استفاده می کردند. اما این پوست­ های طبیعی به مرور زمان بر اثر عوامل مختلف طبیعی همچون سرما، گرما و یا رطوبت، خشک، شکننده، غیر منعطف و حتی فاسد شده و کارایی خود را از دست می دادند. بشر با گذشت زمان و بالا رفتن سطح دانش و پیشرفت تکنولوژی به روش هایی جهت بالا بردن طول عمر و کیفیت چرم مورد نیاز برای استفاده در تولیدات خود دست یافت.

چرم­سازی یا دَباغی عبارتست از تهیه چرم از پوست حیوانات بر اساس فرایندی که پوست فسادپذیر را به یک ماده طبیعی پایدار، دائمی و انعطاف­ پذیر برای کاربردهای گوناگون تبدیل می­ کند. چرم طبیعی از پوست حیوانات مختلفی تولید می­ شود که بر اساس جنس و کیفیت کاربردهای متفاوتی دارند. از جمله می توان به چرم همدانی (از پوست گاو)، چرم ساغری (از پوست اسب و الاغ)، تیماج (از پوست بز)، میشن (از پوست گوسفند) و ... اشاره نمود. در دوره­های آموزشی و به جهت گران بودن چرم طبیعی می توان از انواع چرم­های مصنوعی استفاده نمود که از از منابع گیاهی و شیمیایی جهت تولید آن­ها استفاده می شود